Hannan ve Janna'nın hikayesi

Die Geschichte von Hannan und Janna: Bild 1

Hannan, 6 yaşında ve Janna, 9 yaşında, Suriye'den

“Babacığım asla geri gelmeyecek.”

Dokuz yaşındaki Janna, bir “savaş gecesi” babasını ondan çekip aldığında henüz dört yaşındaydı. Bir roket eve isabet edip babasının kolunu koparmıştı. O yıllarda üç yaşında olan erkek kardeşi Kynan ve daha bebek olan kız kardeşi Hannanla birlikte tüm aile enkaz altında kalmıştı. Ağır bir beton parçasının altında kalan genç kadın, yanı başında kan kaybından ölen kocasının 12 saat süren dramına şahitlik etti. İki büyük kardeş hala o savaş gecesiyle ilgili kabuslar görüyorlar. Janna o geceden bahsederken ağlamaya başlıyor: "Canım babam bir daha asla geri dönmeyecek!" Neyse ki en küçükleri hiçbir şey hatırlamıyor. O, severek okula giden neşeli bir kız. Bayan Anne, çocukları’nın geleceğinden endişeli: "Lütfen bize çocukların daha iyi bir okula gidebilmesi için yardım edin. Rica ederiz, bizi unutmayın!" diye yalvarıyor.

Bütün aile enkaz altında kaldı

Bayan’ın kenar mahallelerden birindeki evi güzel ve aydınlık. Beş yıl önce bir roketin eve isabet ettiği ve çatının çökmesine neden olduğu geceye kadar kocası ve üç çocuğuyla birlikte orada yaşamayı seviyordu. Bütün aile enkaz altındaydı, hiç kimse kendisini kurtaramadı. Büyük kızın üzerinde bir moloz parçası vardı ve kolu kırıktı. Erkek kardeşi iki kiriş arasında sıkışıp kalmıştı. O zaman 9 aylık olan Hannan, beşiğinde korkunç çığlıklar atıyordu. Annesi ise çatıya ait ağır bir beton parçasının altında kaldığı için ona ulaşamadı. İki omurga kemiği kırılmıştı. Bir roketin isabet etmesi sonucu kolu kopan kocası, uzun ve acı dolu on iki saatin ardından yanıbaşında kan kaybından vefat etti. Çocuklar daha sonra Beyaz Baretliler tarafından çıkarılarak götürüldüler. Bayan’ı ancak 36 saat sonra kurtarabildiler.

Bayan, "Beyaz Baretlilerin çocukları enkazdan çıkarırken attıkları Allahu Ekber nidalarını duydukça çok mutlu oluyordum," diye hatırlıyor, "çünkü onların ağladığını duymak ve onlara yardım edememek çok korkunçtu."

"Sevgili babam asla geri gelmeyecek!"

Janna ve Kynan da o savaş gecesini en canlı şekilde hatırlıyorlar. O sırada biri dört, diğeri üç yaşındaydı. Ancak beş yıl sonra bile hala kabuslarla uyanıyorlar. Janna bize bunu anlatırken ağlamaya başlıyor: "Sevgili babam asla geri gelmeyecek."

Kardeşi Kynan o tarihten beri neredeyse hiç konuşmuyor. O savaş gecesinin ardından gelen ve haftalar süren göç ona ciddi travmalar yaşatmış. Şimdi sekiz yaşında, sık sık öfkeleniyor ve sahip olduğu tek video oyununa sığınıyor. Akciğerleri roket saldırılarının çıkardığı toz nedeniyle ciddi şekilde hasar gördü ve o geceden beri astım atakları yaşıyor.

Die Geschichte von Hannan und Janna: Bild2
Die Geschichte von Hannan und Janna: Bild3

Yetimlere bu şekilde yardım edebilirsin!

  • 50 Euro bağış yaparak bir çocuğun ve ailesinin bir aylık yiyecek ihtiyacını karşılayabilirsin
     
  • 100 Euro bağışlayarak bir çocuğun bir yıllık okul masraflarını karşılayabilirsin.
     
  • 200 Euro ile dul bir annenin kendisine küçük bir iş kurmasını sağlayabilirsin.

Şimdi yetimlere yardım et

"Lütfen bizi unutmayın."

Neyse ki en küçükleri hiçbir şey hatırlayamıyor. Öğretmen eksikliği nedeniyle dersler sık sık iptal edilse de okula heves ve istekle giden neşeli ve eğlenceli küçük bir kız o. Şu anda dokuz yaşında olan Janna da okula gitmekten ve sınıfının birincisi olmaktan keyif alıyor ama hiç arkadaşı yok. Bir mülteci olarak sık sık zorbalığa maruz kalıyor. Anne Bayan için çocukların eğitimi en önemli şey. Sadece iyi bir eğitimle daha iyi bir gelecek şansına sahip olacaklarını biliyor. Bu yüzden Bayan bizlere şu ricada bulunuyor: "Çocukların daha iyi bir okula gidebilmesi için lütfen bize yardım edin. Lütfen bizi unutmayın."

Bu nedenle Yetim Yemeği programına katılın ve daha iyi bir gelecek umabilmeleri için savaş yetimlerine bağışta bulunun.